Interzorg Noord Nederland gaat weer zelf koken én wassen

Met stoom en kokend water naar een duurzamere toekomst

“Kind, je kunt beter doodgaan van de bestrijdingsmiddelen dan van de honger.” Dat kreeg Elly van der Woude mee van haar vader, een tuinder. Ze had nooit zoveel met duurzaamheid. Totdat ze het duurzame virus opliep bij Interzorg, een Drentse ouderenzorgorganisatie met negen locaties. “Nadat ik het eenmaal te pakken had, kon ik niet meer stoppen.” De manager INNService van Interzorg raakte definitief besmet na een project rond dieetvoeding, vijf jaar geleden. “Wij gaven onze bewoners vroeger flesjes met kunstmatige bijvoeding. Meer dan de helft daarvan ging rechtstreeks de goot in: een verspilling van ongeveer 50.000 euro zonder therapeutisch effect. Toen we het onze medewerkers lieten drinken, vonden die het ook echt niet lekker. Onze toenmalige directeur Zorg zei: ‘Dit zou ik aan de bar nooit bestellen.’ Zo ontstond een discussie over een alternatief voor dieetvoeding. “Drie koks – die na het sluiten van de eigen keukens in de jaren ‘90 bij Interzorg waren gebleven – hadden een idee. Zij wilden dieetvoeding in eigen huis gaan maken: eerlijk, natuurlijk en zonder additieven. Dat zijn we gaan doen. We bieden zo’n twintig kleine dieetproducten aan in de vorm van een petitfourtje, gebakje, gehaktballetje, smoothie of soepje. Dat zijn allemaal eenhapssnacks verrijkt met eiwitrijke ingrediënten, koolhydraten en vezels.” Deze dieethapjes bleken een doorslaand succes.

Ouderwetse onderbroek

Het succes met de dieetvoeding smaakte naar meer. Van der Woude: “De vraag kwam al snel op of we ook onze warme maaltijden zelf konden koken. We werken nu nog met kant-en-klaar, maar we willen naar eerlijk en natuurlijk.” Van der Woude en haar team besloten het verbeterdenken niet te beperken tot eten en drinken. “We zagen vanuit logistiek oogpunt een mooie combinatie met wassen. En we weten dat dit een belangrijk issue is onder bewoners. Cliënten gaven aan hierover verdrietig te zijn. Het duurt vaak lang voordat hun kleding terug is of ze raken het zelfs kwijt. Daar komt bij dat we het niet meer van deze tijd vinden dat de wasserijvoorschriften bewoners verplichten bepaalde kleding aan te schaffen. Het blijft bijzonder dat we ouderen in de zorg vertellen dat ze in een ouderwetse katoenen onderbroek rond moeten lopen omdat je deze gemakkelijk kunt wassen. Jouw eigen kleding is een van de weinige dingen die jou nog een eigen  identiteit geeft.” 
Van der Woude besefte dat haar duurzame wensen alleen waren te realiseren door het zelf te gaan doen. Zo ontstond de droom van een centraal gebouw in Assen. Met daarin een keuken, een wasserij, een logistiek plein en restaurant. En daar bovenop een kantoor voor ondersteunende medewerkers. Het stond voor Van der Woude ook vast dat dit mooie werkplekken moest bieden aan mensen met een arbeidsbeperking. Dit ligt haar na aan het hart vanwege haar verleden in de gehandicaptenzorg. Ze realiseerde zich dat ze haar visie hierover wel moest onderbouwen en delen. Daarom ontwikkelde ze met collega’s een duurzame visie op facilitaire dienstverlening.

Geen eigendom

Deze zomer gaat de droom van Interzorg in vervulling. Dan opent het nieuwe duurzame Servicecentrum de deuren. Hierin komt een keuken die werkt met regionale groenten en vlees zonder toevoegingen. Waar de koks verspilling of verpakkingsmateriaal tot een minimum beperken. Daarnaast huisvest het nieuwe gebouw een duurzame wasserij. Waar bewoners al hun wasgoed kunnen laten wassen. “Onze wasserij is zo aangepast dat ze ook mooi werk biedt aan mensen met een arbeidsbeperking. Denk aan het vouwen van handdoeken en theedoeken.” Dankzij het nieuwe centrum reduceert Interzorg vervoersbewegingen en overlast door lossende voertuigen.
Om de overgang goed te laten verlopen, wordt niets aan het toeval overgelaten. Zo is er twee maanden proef gekookt en is er een test geweest met linnengoed. Ook zijn medewerkers voorbereid op hun verhuizing. Dat vraagt om veel tijd en aandacht. Maar de hoogste horde is volgens Van der Woude de financiering geweest: “Investeren in keukens en wasserijen is in zorgland niet meer gebruikelijk, omdat zoiets bijna niet te financieren is.” Maar het bleek toch haalbaar, dankzij behendig opereren en een andere manier van denken Het is gelukt het zo te regelen dat Interzorg het gebouw niet in eigendom heeft maar huurt. Verder betaalt de organisatie op basis van gebruik. “Ik heb leveranciers van wasserijen uitgenodigd en hen uitgelegd dat we zelf geen eigenaar wilden worden. In plaats daarvan wilden we betalen voor gebruik. Dat betekende dus dat zij het risico moesten dragen. Herman Harsevoort van het bedrijf Laundry Total uit Gramsbergen zei:

‘Je bent gek, maar ik doe mee.”

Het nieuwe facilitaire gebouw past in integraal duurzaamheidsbeleid bij Interzorg. Zo koopt de organisatie duurzaam in, heeft ze onlangs 1.700 zonnepanelen op daken gelegd en is er een meerjarenplan voor duurzaam onderhoud. Maar het hoogste doel is niet het beste jongetje van de klas op duurzaamheid willen zijn. “Ik zie duurzaam denken als dé manier om medewerkers en cliënten te betrekken bij verbeteringen. Meer welzijn van de bewoner en mooier werk, daar doen we het voor.”

Gepubliceerd op 13 december 2019 | Bron: www.zorgvisie.nl

Wilt u meer lezen over onze klant Interzorg Noord-Nederland? Lees dan snel het artikel "Interzorg besteedt de was niet meer uit en betaalt per kilogram wasgoed".